Η ευλογημένη Ξένια της Αγίας Πετρούπολης ήταν σεβαστή κατά τη διάρκεια της ζωής της και καθ ' όλη τη διάρκεια του 19ου και του 20ού αιώνα ως συνοδός ασθενοφόρων και θαυματουργός. Για χάρη της σωτηρίας και της αγάπης για τους άλλους, ανέλαβε τον εαυτό της το κατόρθωμα να εμφανιστεί τρελός. Για τους κόπους, τις προσευχές, τις νηστείες, τις περιπλανήσεις και την ταπεινά διαρκή γελοιοποίηση, η ευλογημένη έλαβε από τον Θεό το δώρο της οξυδέρκειας και της θαυματουργίας. Το παρεκκλήσι της στο νεκροταφείο Σμολένσκι καλύφθηκε με ευχαριστίες για τα θαύματα που έγιναν μέσω της προσευχής της.
Τον Ιούνιο του 1988, η ευλογημένη Ξένια της Αγίας Πετρούπολης αγιοποιήθηκε στο Τοπικό Συμβούλιο της Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η ευλογημένη Ξένια γεννήθηκε μεταξύ 1719 και 1730 και πραγματοποίησε το σωτήριο κατόρθωμά της στην Αγία Πετρούπολη. Ο σύζυγος της Ksenia ήταν ο Andrei Feodorovich Petrov, χορωδός της χορωδίας του δικαστηρίου. Τίποτα δεν είναι γνωστό για την παιδική ηλικία και τη νεολαία του μακαριστού, η μνήμη του λαού έχει διατηρήσει μόνο αυτό που συνδέεται με την αρχή του άθλου της ανοησίας της Ξένιας – τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της, ο οποίος πέθανε χωρίς χριστιανική μετάνοια.
Σοκαρισμένη από αυτό το τρομερό γεγονός, η 26χρονη χήρα αποφάσισε να ξεκινήσει το πιο δύσκολο Χριστιανικό κατόρθωμα-να φανεί τρελός, για να θυσιάσει στον Θεό το πιο πολύτιμο πράγμα που έχει ένα άτομο–λόγο, να ικετεύσει τον Δημιουργό για τη χάρη του ξαφνικά αποθανόντος συζύγου της. Η Κσένια απαρνήθηκε όλα τα οφέλη του κόσμου, απαρνήθηκε την τάξη και τον πλούτο της, και επιπλέον, τον εαυτό της. Άφησε το όνομά της και, παίρνοντας το όνομα του συζύγου της, πέρασε ολόκληρο το δρόμο του σταυρού κάτω από το όνομά του, φέρνοντας δώρα της σωτήριας αγάπης για τον πλησίον της στο βωμό του Θεού.
Όταν, την ημέρα της κηδείας του συζύγου της, η Κσένια φόρεσε τα ρούχα του: ένα διπλό, ένα καφτάν, παντελόνι και ένα καπάκι και πήγε να δει το φέρετρο του με ένα τέτοιο κοστούμι, οι συγγενείς του συζύγου της και οι γνωστοί της Κσένια αποφάσισαν ότι ο θάνατος του Αντρέι Φιοδόροβιτς είχε θολώσει τη συνείδησή της. Λυπήθηκαν πολύ γι ' αυτήν. Η Κσένια, σαν να είχε χάσει το μυαλό της, τους παρηγόρησε λέγοντας: "Ο Αντρέι Φιοδόροβιτς δεν πέθανε, αλλά ενσαρκώθηκε μέσα μου, η Κσένια, που πέθανε πριν από πολύ καιρό". Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης.
Αποφάσισε να δώσει το σπίτι που της έμεινε μετά το θάνατο του συζύγου της στην Παρασκευά Αντόνοβα, η οποία νοίκιασε ένα δωμάτιο από αυτήν, μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και πήρε τα χρήματα στην εκκλησία για την ανάπαυση της ψυχής του "υπηρέτη του Θεού Ξένια".
Μόλις έμαθε αυτή την απόφαση, οι συγγενείς του συζύγου της υπέβαλαν αίτηση στις αρχές του αποθανόντος Αντρέι Φεοντόροβιτς, ζητώντας να μην επιτρέψει στην Ξένια να διανείμει την περιουσία της σε φρενίτιδα. Ωστόσο, μετά από κατάλληλη εξέταση, συνήχθη το συμπέρασμα ότι ήταν απόλυτα υγιής και είχε το δικαίωμα να διαθέσει την περιουσία της.
Μετά από αυτό, η ευλογημένη Ξένια έδωσε όλα όσα είχε και, φορώντας μόνο το κοστούμι του συζύγου της, βγήκε έξω στο ασκητικό της ταξίδι. Πέρασε τις μέρες της περιπλανιέται στην Αγία Πετρούπολη, χειμώνα και καλοκαίρι, στη ζέστη και το κρύο, υποβάλλοντας σε κάθε είδους επιθέσεις και γελοιοποίηση. Η παράξενη φορεσιά της και η ακατανόητη ομιλία της, η πραότητα και η ευγένεια της προκάλεσαν κακούς ανθρώπους, ιδιαίτερα άτακτα αγόρια, να την κοροϊδεύουν. Αλλά η ευλογημένη Ξένια, προσευχόμενη αδιάκοπα, πραγματοποίησε με πραότητα το σωτήριο κατόρθωμά της.
Η κατασκευή μιας νέας πέτρινης εκκλησίας στο νεκροταφείο Σμολένσκογιε χρονολογείται από αυτή την εποχή. Η ανεγερμένη δομή ήταν ήδη πολύ ψηλή και οι μαστόροι έπρεπε πρώτα να σηκώσουν το τούβλο πάνω στο ικρίωμα και στη συνέχεια να το βάλουν στην τοιχοποιία. Η ευλογημένη Ξένια αποφάσισε να βοηθήσει κρυφά τους οικοδόμους. Όλη τη νύχτα, σε κάθε καιρό, σήκωσε τούβλα και τα στοίβαξε στο ικρίωμα. Το επόμενο πρωί, οι εργάτες θαύμαζαν μόνο αυτό που είχε συμβεί. Τέλος, αποφάσισαν να μάθουν ποιος ήταν ο αόρατος βοηθός τους και όταν ήρθαν στο εργοτάξιο τη νύχτα, ανακάλυψαν ότι ήταν η "τρελή" Ξένια, γνωστή σε ολόκληρη την πλευρά της Αγίας Πετρούπολης.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η Κσένια περιπλανήθηκε στην πόλη σαν τρελή, και τη νύχτα, κρυμμένη από τα μάτια των ανθρώπων, βγήκε έξω από την πόλη, στο χωράφι, και έμεινε εκεί στην προσευχή, υποκλίνοντας εναλλάξ και στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Στο πεδίο, είπε, η παρουσία του Θεού ήταν "πιο έντονη".
Σύντομα, άλλοι άρχισαν να παρατηρούν ότι τα λόγια και οι πράξεις της είχαν συχνά βαθύ νόημα. Παρατηρήθηκε ότι αν η Κσένια ζητούσε κάτι, ήταν ένα σημάδι επικείμενης αντιξοότητας ή προβλήματος για εκείνον που ρωτήθηκε και, αντίθετα, αν το έδινε σε κάποιον, ο παραλήπτης θα λάμβανε σύντομα μια απροσδόκητη χαρά.
Όταν οι μητέρες είδαν την Ξένια, έσπευσαν μαζί της με τα παιδιά τους, ζητώντας της να ευλογήσει ή απλά να χτυπήσει το παιδί στο κεφάλι, πεπεισμένοι ότι ένα άγγιγμα του ευλογημένου θα τον θεραπεύσει.
Μέσα από τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη της, το κατόρθωμα της πνευματικής και σωματικής φτώχειας, την αγάπη για τους γείτονές της και την προσευχή, η Ξένια απέκτησε το γεμάτο χάρη δώρο της οξυδέρκειας. Με αυτό το δώρο, βοήθησε πολλούς ανθρώπους στο ζήτημα της ζωής και της πνευματικής σωτηρίας.
Η ευλογημένη Ξένια αγωνίστηκε στο κατόρθωμα της ανοησίας για περίπου 45 χρόνια, μπορεί να υποστηριχθεί ότι πήγε στον Κύριο στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα.
Η Αγία Μητέρα του Θεού θάφτηκε στο νεκροταφείο Smolensky στην Αγία Πετρούπολη, όπου βοήθησε στην οικοδόμηση μιας εκκλησίας στο όνομα της εικόνας της Μητέρας του Θεού του Σμολένσκ.
Έχουν περάσει περίπου δύο αιώνες από το θάνατο του ευλογημένου, αλλά τα θαύματα που γίνονται μέσω των προσευχών του αγίου δεν σταματούν και η εθνική μνήμη της δεν εξαφανίζεται.
Το 1902 χτίστηκε ένα νέο παρεκκλήσι με μαρμάρινο τέμπλο και επιτύμβια στήλη πάνω από τον τάφο της ευλογημένης Ξένιας. Ήταν πάντα ανοιχτό για μνημόσυνα και πουθενά δεν υπήρξαν τόσες πολλές μνημόσυνες όπως στον τάφο της ευλογημένης Ξένιας.
Επί του παρόντος, το παρεκκλήσι έχει αποκατασταθεί και ξανανοίξει για πρόσβαση και προσευχή.