Είμαι βέβαιος ότι είστε όλοι εξοικειωμένοι με τη φράση "δεν μπορείτε να επαινέσετε τον εαυτό σας, κανείς δεν θα το κάνει". Προσωπικά έχω την εντύπωση ότι έχει γίνει ανεπαίσθητα το σύνθημα της εποχής μας. Όπου κι αν κοιτάξετε, όλοι καυχιούνται για τις επιτυχίες, τις νίκες και τα εκατομμύρια που κέρδισαν. Έχει γίνει διάσημο να είναι, όπως λένε στα αγγλικά, αυτοδημιούργητοι άντρες. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που έκανε τον εαυτό του μόνος του, μόνο μόνος του. Και αυτές οι διαθέσεις μεταδίδονται κυριολεκτικά μέσω του αέρα. Και τώρα βρίσκω τον εαυτό μου να σκέφτεται: "τι καλός άνθρωπος είμαι, τι έξυπνο και όμορφο κορίτσι, πόσα έχω επιτύχει και πόσες νίκες είναι ακόμα μπροστά".

Περίμενε, γλυκιά μου...Αλλά έχετε επιτύχει όλα αυτά μόνοι σας; Πρέπει πραγματικά να επαινείτε την αντανάκλαση στον καθρέφτη και όχι κάποιον άλλο;

Ο Άγιος Τίχωνας του Ζαντόνσκ απάντησε στις ερωτήσεις μου χωρίς να αφήσει ούτε μια σταγόνα αμφιβολίας. Έγραψε: "όλα όσα έχουμε δεν είναι δικά μας, αλλά του Θεού * είμαστε μόνο σκεύη και αποθήκες των δώρων του Θεού. Όλος ο έπαινος, η τιμή και η ευχαριστία οφείλονται στον Θεό που δίνει, αλλά είναι κατάλληλο για ένα άτομο να ταπεινωθεί έτσι ώστε αυτό που έχει να μην αφαιρεθεί λόγω υπερηφάνειας".

Σήμερα, η υπερηφάνεια και η αυτοεκτίμηση είναι μερικές φορές σεβαστές ως σχεδόν αρετές και σημάδια ευγένειας της φύσης. Αλλά, φυσικά, αυτές οι απόψεις είναι λανθασμένες και δεν φέρνουν τίποτα άλλο παρά καταστροφή στην ψυχή μας. Η αυτοπεποίθηση συχνά μετατρέπεται σε υπερηφάνεια και ματαιοδοξία, που είναι από τα πιο επικίνδυνα πάθη. Οι πρεσβύτεροι της Οπτίνας μίλησαν και έγραψαν πολλά για τον αγώνα εναντίον τους. Ο μοναχός Λέων κάλεσε πικρά τη ματαιοδοξία "ένα δηλητήριο που σκοτώνει τους καρπούς και τις πιο ώριμες αρετές".

Αλλά πώς να το αντιμετωπίσετε αυτό, τι να κάνετε έτσι ώστε η αυτοπεποίθηση, η επιθυμία να εφαρμόσετε ταλέντα να μην μετατραπεί σε αυτοπεποίθηση και ματαιοδοξία; Φυσικά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πάντα ότι ήταν ο Κύριος που μας ανταμείβει με ταλέντα και μας έδωσε την ευκαιρία να τα συνειδητοποιήσουμε και είναι αυτός που πρέπει να ευχαριστηθεί πρώτα απ ' όλα για επιτυχίες, νίκες και ευημερία. Όλα τα γήινα είναι εύθραυστα: η ομορφιά, η υγεία, ο πλούτος μπορούν να εξαφανιστούν σε μια στιγμή. Και τότε καυχηθείτε, μην καυχηθείτε - αλλά όλα είναι στα χέρια του Θεού. Είναι επίσης σημαντικό να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που μας βοηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη ζωή μας και τους οποίους μας στέλνει ο Κύριος — γονείς, δασκάλους, φίλους, συναδέλφους. Δεν ζούμε σε κενό, επομένως, οι νίκες είναι συχνά όχι μόνο δικές μας, αλλά και κοινές με άλλους ανθρώπους. Ας μην αναβάλουμε την ευγνωμοσύνη για κάποια ξεχωριστή μέρα και ώρα, ας προσπαθήσουμε να πούμε ευγενικά λόγια στους αγαπημένους μας αμέσως. Και, φυσικά, θα ευχαριστούμε πάντα τον Κύριο για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας.

Το πρόγραμμα "ιδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο Βέρα: radiovera.ru/sam-sebja-ne-pohvalish-irina-sobylenskaja.html