Προετοιμαζόμουν πρόσφατα για μια συζήτηση για την ανάπτυξη παιδιών. Και σκέφτηκα: τι εννοώ με αυτόν τον όρο: "μεγαλώνοντας";

Τι είναι ένας ενήλικας για μένα; Τι δεξιότητες έχει; Λοιπόν, κατανοητές δεξιότητες είναι η ικανότητα ανάληψης ευθύνης για τις ενέργειές σας και τις συνέπειές τους. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα πράγμα. Από τις πολλές συζητήσεις και τις προσωπικές σκέψεις, αυτές είναι οι δεξιότητες που έχω εντοπίσει, οι δεξιότητες που διαθέτει ένας ενήλικας.

Η ικανότητα να αντιλαμβάνεστε τους τραυματισμούς της παιδικής σας ηλικίας, για τους οποίους μιλάμε τόσο πολύ τώρα, όχι ως πρόβλημα και πληγή, αλλά ως καθήκον — πού και πώς να βγείτε από αυτό και να συγχωρήσετε τους γονείς σας. Είναι ο συγχωρητικός, στοργικός άνθρωπος που βρίσκει αληθινή ελευθερία από τις προσβολές της παιδικής ηλικίας, την ελευθερία να αναπτυχθεί και η συγχώρεση των γονέων του δίνει επίσης, όπως λέει στη Βίβλο, βοήθεια από ψηλά, "μακροζωία στη γη".

Ένας ενήλικας μπορεί να οικοδομήσει σχέσεις — με συγγενείς, φίλους, εραστές, μέλη της οικογένειας. Δεν προσπαθεί να" τελειοποιήσει "τους αγαπημένους του στο ιδανικό του και έτσι αποκτά μια άλλη ελευθερία: να μην εκπαιδεύσει κανέναν" για τον εαυτό του", να απελευθερώσει αυτόν τον χρόνο και την ενέργεια για να ασχοληθεί με τον εαυτό του, την ψυχή του και την επιχείρησή του.

Η ικανότητα να βγείτε από τον κόσμο σας και να δείτε ένα άλλο άτομο, με τις θλίψεις, τις δυσκολίες και τους πόνους του. Και αυτό του δίνει την ελευθερία να βγει από το κλουβί του εγώ του, να πετάξει πάνω από αυτό το κλουβί, να δει τον εαυτό του λίγο από ψηλά και το άλλο. Να συγχωρήσει κάποιον άλλο κάποια πράγματα, αν είναι απαραίτητο. Μετανιώσετε. Η λύπη είναι γενικά μια μοναδική ελευθερία από πολλές αξιώσεις σε άλλους και τη ζωή γενικά.

Η ικανότητα να βάζεις τους φόβους σου σε λέξεις. Αυτή είναι μια δεξιότητα στην ανθρώπινη φύση, του έχει δοθεί η λέξη. Θυμάσαι τι έλεγε ο Αδάμ τα ζώα στον παράδεισο; Τους είδε πραγματικά. Οι φόβοι δεν τους αρέσει να φαίνονται και να καλούνται, οι περισσότεροι από αυτούς δεν τους αρέσει τόσο πολύ που όταν καλούνται μπορούν να εξατμιστούν εντελώς. Αυτό δεν είναι ελευθερία; Και μια σχετική δεξιότητα: η ικανότητα να μετατρέπετε το άγχος σας σε δράση. Μην κάθεστε στη γωνία του δωματίου, ανησυχώντας, αλλά αρχίστε να ενεργείτε για να αφαιρέσετε αυτήν την αχρηστία από τη ζωή, η οποία δεσμεύει την ελευθερία.

Η δυνατότητα να απολαύσετε την ομορφιά της φύσης. Αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο από έναν ενήλικα: αν μεγαλώσετε και γίνετε σοφότεροι, τότε η ομορφιά των ηλιοβασιλέματος, των ανατολών, των δασών, των θαλασσών, των πεδίων και των αστεριών διεισδύει βαθύτερα στην ψυχή σας, ανταποκρίνεται πιο χαρούμενα στην καρδιά σας. Πόση χαρά αποκτά σταδιακά ένα άτομο που μεγαλώνει!

Μια αίσθηση της αξίας του χρόνου. Ένας ενήλικας δεν σκοτώνει το χρόνο, Δεν "ενώ μακριά". Ζει σε αυτό, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν είναι η ώρα του. Αυτή τη φορά του δόθηκε — και είναι ακόμη πιο πολύτιμο γιατί είναι δώρο. Και ότι αυτό το δώρο δεν είναι δικό σου.

Και μια άλλη, ίσως η πιο σημαντική δεξιότητα ενός ενήλικα: είναι να αγαπάς με οίκτο. Όταν ο Αδάμ επέλεξε το όνομα της αδελφής ψυχής του, την κάλεσε Εύα. Αυτή δεν είναι η σκέψη μου, προέρχεται από μια διάλεξη του αγαπημένου μου δασκάλου, Θεολόγου Yevgeny Andreevich Avdeenko. Εύα σημαίνει η μητέρα όλων των ζωντανών. Και αφού, αφού έφυγε από τον παράδεισο, η Εύα κληροδοτήθηκε να "γεννήσει με θλίψη", τότε σε αυτό το όνομα υπήρχε ήδη οίκτο για τις μελλοντικές θλίψεις της Εύας. Και από τότε, η αγάπη χωρίς οίκτο δεν είναι αγάπη. Ένας ενήλικας έχει ήδη βάλει αυτό το κρίμα στην έννοια της αγάπης. Ως μέρος της αγάπης.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα να πούμε για τις δεξιότητες ενός ενήλικα. Αλλά έχετε παρατηρήσει τι είναι μια εκπληκτική ελευθερία; Από φόβους, δυσαρέσκεια, απελπισία, αδράνεια, αδυναμία. Πόσες δυνάμεις της ψυχής απελευθερώνονται-για χαρά, δημιουργικότητα, Ζωή. Αυτή η ενηλικίωση είναι καλό πράγμα. Θα το πω στα παιδιά μου-τι γίνεται αν κάποιες από αυτές τις ελευθερίες δεν τους έχουν αποκαλυφθεί ακόμα;

Το πρόγραμμα "ιδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο Βέρα: radiovera.ru/svoboda-vzroslogo-anna-leonteva.html